اصطلاح “میوه خشک” طیفی از روش های مختلف فرآوری را در بر می گیرد. میوه های خشک سنتی و معمولی مانند خرما، انجیر، آلو، کشمش، زردآلو، سیب و گلابی فاقد شکر و آب میوه هستند و با حذف آب تشکیل می شوند.).
WHO میوه های خشک سنتی میوه خشک مجلسی را به عنوان “میوه” طبقه بندی می کند، و مانند میوه های تازه، محتوای قند به عنوان “قندهای رایگان” تعریف نمی شود (WHO 2015 ؛ Swan et al. 2018 ).).
در مقابل، برخی از میوه‌های خشک مانند زغال اخته، زغال اخته، گیلاس، توت فرنگی و انبه معمولاً قبل از خشک شدن با شربت شکر یا آب میوه دم می‌شوند اگرچه این میوه‌ها را نیز می‌توان بدون دم کرده خشک کرد که باعث سردرگمی مصرف‌کننده می‌شود.
برخی از انواع میوه های خشک میوه خشک افغانستان در مقایسه با میوه های خشک شده طبیعی رنگ روشن تری دارند، زیرا ممکن است دی اکسید گوگرد به آن اضافه شود.
انواع دیگر میوه‌های خشک شامل میوه‌های «آب نباتی» مانند آناناس و پاپایا می‌شود که دارای محتوای قند افزوده بالایی هستند اما لزوماً به این شکل برچسب‌گذاری نمی‌شوند.
تنقلات میوه خشک فرآوری میوه خشک استوایی حبه ای شده ممکن است حاوی قندهای اضافه شده باشند یا ممکن است از میوه های خیس شده یا پوره شده تهیه شوند که سپس خشک می شوند.
دلایل متعددی برای افزودن شکر و یا شربت های شکر به میوه های خشک وجود دارد. در برخی موارد، با افزودن شیرینی (مانند زغال اخته)، طعم آن را افزایش می دهد.
در حالی که علاوه بر میوه خشک که قبلاً شیرین شده اند به میوه کمک می کند تا در طول عمر مفید خود نرم بماند زیرا شربت های شکر و شکر به عنوان مرطوب کننده های طبیعی عمل می کنند.
شکر و یا شربت های شکر نیز با کمک به کاهش فعالیت آب در میوه (گلدفین و اسلاوین) عملکرد نگهدارنده دارند.2015).
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.