مواد شوینده سافتلن بیولوژیکی معمولاً برای مختل کردن غشای لیپیدی دوقطبی سلول ها به منظور آزادسازی و حل شدن پروتئین های متصل به غشاء استفاده می شوند.
برخی از شوینده ها را می توان برای حل کردن پروتئین های نوترکیب استفاده کرد، در حالی که برخی دیگر برای تثبیت، کریستالیزاسیون یا دناتوره کردن پروتئین ها توصیه می شوند.
شوینده‌ها می‌توانند در سطح مشترک آبی یا غیر آبی هماهنگ شوند و منجر به کاهش کشش سطحی، افزایش قابلیت امتزاج و تثبیت امولسیون‌ها شود. کاربردهای اضافی مواد شوینده عبارتند از:
استخراج DNA و RNA
حل کردن نمونه ها برای کاربردهای تشخیصی
لیز سلولی
آماده سازی لیپوزوم
جلوگیری از رسوب معرف و آنالیت از محلول
پیشگیری از اتصال غیر اختصاصی در ایمونواسی
ویژگی های فیزیکی مواد شویندهغلظتی که در آن میسل ها شروع به تشکیل می کنند، غلظت بحرانی میسل (CMC) است. CMC حداکثر غلظت مونومر است و معیاری برای انرژی آزاد تشکیل میسل است.
هر چه CMC کمتر باشد، میسل پایدارتر است و مولکول‌ها کندتر در میسل ادغام می‌شوند یا از آن خارج می‌شوند.
ساختار ناحیه آبگریز ماده شوینده می تواند بر ساختار میسل تأثیر بگذارد. افزایش طول زنجیره هیدروکربنی آبگریز شوینده های یونی منجر به افزایش اندازه میسل و کاهش CMC می شود، زیرا برای ساخت یک میسل به مولکول های کمتری نیاز است.
میانگین تعداد مونومرها در یک میسل عدد تجمعی است. مقادیر CMC و عدد تجمع به شدت به عواملی مانند دما، pH، قدرت یونی و همگنی و خلوص مواد شوینده وابسته است.
در حقیقت به صراحت می توان بیان نمود که اختلافات جزئی در مقادیر گزارش شده برای CMC و تعداد تجمع ممکن است نتیجه تغییرات در روش های تحلیلی مورد استفاده برای تعیین مقادیر باشد.
مقادیر تعداد تجمع نیز بر اساس غلظت تغییر می‌کند، زیرا اگر غلظت بالاتر از CMC باشد، ممکن است تعداد مولکول‌های شوینده در هر میسل افزایش یابد
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.